Постаць Самуіла Гомберга непарыўна звязана з Палескім ваяводствам, хаця да 1914 года на самой справе ѐн з’яўляўся грамадзянінам Аўстра-Венгрыі. Як падаецца, хрышчоны быў у чэрвені 1914 года ў Відні, у евангельска-аўгсбургскім касцѐле, калі яму было ўжо больш за 10 гадоў. Верагодна, габрэй (яўрэй) аўстрыйскага паходжання, сям’я якога перад 1-й Сусветнай вайной перайшла ў лютэранскую веру (прыняла лютэранства). Ён мог перад 1914 годам быць і другой веры — юдаізму ці мазаізму. У 1926 годзе стаў дырэктарам фірмы ў Мікашэвічах. Зыходзячы з не вельмі дасведчаных дадзеных, радня яго паходзіць з Ведня(і). 

Требовалось выявить, кто из числа оставшихся парней верховодит, будоражит коллектив, создаёт нестабильность. Вечером в конце ноября 1955 года, по договорённости с дежурившим в здании воспитателем Семёновым М.Е., я зашёл в комнату ребят старшей группы. Там я спрятался во встроенном в стену фанерном шкафу, где висели пальто. Старшие подростки вели себя скрытно и часто не хотели включать освещение в спальне. Они обходились тем светом, который проникал через окна от фонарей со двора. Место, откуда я наблюдал, было выбрано возле угла спальни с расчётом, чтобы мне можно было видеть и узнавать силуэты на фоне окна, освещённого с улицы. Когда закончился ужин, стало слышно как воспитанники с криками и стуком поднимаются по лестнице на второй этаж. Ключ в дверном замке заскрипел, и подростки с шумом ввалились в спальню.

После обучения в Минском учительском институте я, Гребёнкин Николай Иванович, был направлен в распоряжение Брестского облисполкома, где планировалось моё назначение директором Микашевичского детского дома Ленинского района. После объединения трёх малых детдомов, в Микашевичском детском доме (МДД) собралось более 300 воспитанников. Обстановка в нём была очень сложной, подростки объединялись в деструктивные группировки, допускали нарушения дисциплины и общественного порядка.

На заканчэнне гэтых успамінаў  яшчэ два сюжэты (дзьве сітуацыі). Шчыра цікавіўся ўсімі з’явамі (падрабязнасцямі) жыцця рабочых. Меў такуюж рэпутацыю (аўтарытэт) сярод людзей, як і дырэктар. Якое гэта задавальненне! 

Чэрвень 1939 года — дырэктар за граніцай. Паўната праў па кіраўніцтву фабрыкай у мяне. Раблю будзѐнны абход фабрыкі (гэта рабілася не адзін раз на дзень). Затрымаўся пры палоснай піле, у аддзеле (цэху) lamelek. Цудоўная машына, вялікіх памераў. Працуе на ѐй высокакваліфікаваны рабочы Лазарэнка, мужчына каля 50 гадоў, з доўгімі вусамі, спакойны, не гаварлівы, але незвачайна старанны ў працы. Любіў машыну і ўтрымліваў яе ў такой чысціні, як на караблі. Усе часткі былі дагледжаны і блішчалі чысцінѐй.